ÇİLEK ÇEVREYİ TEMİZ TUTMAYI ÖĞRENİYOR

       Çilek sabah erkenden kalktı. Hızlıca kahvaltısını yaptı. Okula geç kalmak istemiyordu. Annesiyle vedalaştı ve okul yoluna doğru yürümeye başladı. Yolda yürürken insanların sabah koşturmalarını izliyor, işyerlerini açan amcalara ve teyzelere selam veriyordu.

       Bir ara elini cebine attığında daha önceden yediği şeker ambalajının hala cebinde olduğunu fark etti. Cebinden çıkardı ve buruşturup sokağa fırlattı.  O sırada okula gelmişti. Ders zili henüz çalmamıştı. Beklerken kantinden meyve suyu alıp içti ve boş kutusunu okul bahçesine attı. Artık ders saati gelmişti. Hızlıca sınıfa koştu, sırasına oturdu. Öğretmenleri Zehra Hanım o gün ‘’Çevremizi Temiz Tutmak İçin Yapılması Gerekenler’’ konusunu işlemeye başladı. Doğaya attığımız çöplerin  canlılara, onların yaşam alanlarına ne gibi zararlar verdiğini anlatıyordu. Mesela yere atılan bir sakızın ,bir kuşun gagasına yapıştığında, kuşun gagasını kullanamadığı için açlıktan ölebileceği gibi.  Çilek  dersi dinledikçe, bugün düşünmeden yere attığı çöpler aklına geliyor, utancından yerin dibine giriyordu. Bugün yaşadıkları Çilek’e büyük bir ders olmuştu.

       Çilek artık karar vermişti. Bundan sonra bir daha yerlere çöp atmayacak, yerlerde gördüğü çöpleri çöp kutusuna atacaktı. Çevresindeki herkese derste öğrendiklerini anlatacaktı.

Ecrin Çakır