ELİF VE ATATÜRK SEVGİSİ

    Bir gün, Sosyal Bilgiler dersinde Elif başka bir kitap ile uğraşıyordu.Öğretmeni, Atatürk’ün Çanakkale Savaşı’ndaki liderliğini anlatıyordu.Ders bitince öğretmen:

—Çıkabilirsiniz çocuklar.Ödevlerinizi yapmayı unutmayın!

       Elif, kitabını çantasına koyup kapıya yöneldi.O sırada öğretmeni:

—Elifciğim, derste bir kitapla ilgileniyordun.Acaba o kitabı bir görebilir miyim?

Elif:

—Tabii ki de öğretmenim, dedi.Çantasından kitabını çıkartarak öğretmenine verdi.Öğretmen:

—Bende de Atatürk ile ilgili bir kitap var.

       Elif,evde annesi ile kitap okuyordu.Babası, işten geldiğinde elinde büyük bir paket vardı.Babası:

—Merhaba!Ne yapıyorsunuz?

Elif:

—Kitap okuyoruz babacığım.Hoşgeldin!

Babası:

—Ben de yeni bir kitap almıştım.Sizinle birlikte okuyabilirim.

Elif:

—Hey şuna bakın!Atatürk, TBMM’nin açılışının olduğu günü çocuklara armağan etmiş!Atatürk çocukları çok severmiş.

Babası:

—Atatürk’ün “Ben size taarruzu değil, ölmeyi emrediyorum!” gibi milleti yüreklendiren emirleri vardır.

Annesi:

—Bir gün, bir çınar ağacı Atatürk’ün dikkatini çekmiş.Yanına bir köşk yaptırılmasını istemiş.Köşkü görmeye gelmiş.Bahçıvan ağacın dalını kesiyormuş.Atatürk, “Bahçıvan, ağacın dalı kesimeyecek.Bırak, uzasın.”demiş.Atatürk, doğayı çok severdi.

Elif:

—Babacığım, şu büyük paketin içinde ne var?

       Babası, paketi açtı.Paketin içinde, Atatürk’ün portresi olan bir tablo vardı.Tabloyu duvara astılar.Elif, Atatürk’ü çok seviyordu.Bütün çocuklar Atatürk’ü çok sevmeliydi, hatta herkes çok sevmeliydi.

“NE MUTLU TÜRK’ÜM DİYENE!”…                                                       Nisanur AYDIN 4/B